inişli çıkışlı hayat hikayemi anlatıyorum

20 gün zaferimin açıklanacağı günü bekledim.1 nisanda sınavı olmuştuk 20 nisanda açıklanmıştı yanlış hatırlamıyorsam.20 nisan sabahı yataktan kalktım tvyi açtım odada kimse yoktu allah'tan tvde son dakika gelişmesi ; 2012 ygs sonuçları açıklandı...

ananın teyzesini gibeyim dedim kapattım tvyi alelacele bişeyler atıştırdım çıktım evden. sanki bende inanmaya başlamıştım felaket senaryolarına. benim tahminim 10 ile 20 bin arası bir dereceydi bu tıp umutları için yeterliydi iyi bir ygs beni tıpa atabilirdi.

otobüse canımı zor attım , adapazarına girdik durağa 10 dakika kala başladı telefon acı acı çalmaya bir baktım peder arıyor , açamadım korkudan. rahat 15 kere aradı ne meşgule aldım ne cevap verdim çaldı çaldı kapandı , otobüsten indim derin bir nefes aldım durumu anlamıştım zaten sonuçları öğrenmişti ;

b : efendim baba noldu
p : sınavın açıklanmış oğlum hayırlı olsun

normalde bırak 15 kere aramayı 2 3 aramasında bile telefonu açmazsam ve sonra cevap verirsem telefonda aslan gibi kükrerdi , hayret 15 aramanın üzerine böyle bir şey yapmamıştı , kafamda binlerce tilki dolanıyordu acaba niye böyle davrandı ? hayırlı olsun demesi kinayelimiydi ? muhtemelen eve geldiğimde beni gibecek bu vazelin etkisi yaratan konuşması mıydı ? gibi sorular kafamı doldurmuştu o anda. bunları düşünmem 2 3 saniye sürdü o ara cevap veremedim

p : alo oğlum ordamısın
b : he burdayım baba
p : sonucunu ben söylemeyeyim git kendin öğren şimdiden hayırlı uğurlu olsun alnından öpüyorum aslanım
b : saolasın

dedim gülerek sonra kapattım telefonu. binbir kuşkuyla net cafeye gittim. açıkçası ayaklarım geri geri gidiyordu. sabah saat 9 içeride kimse yok açtırdım bi masa oturdum 5 dakika giriş ekranında bekledim girsem mi girmesem mi diye...