inişli çıkışlı hayat hikayemi anlatıyorum

ben bunlara bu şekilde davrandıkça rehavete kapılacaklardı. biliyordum çünkü aynı golü ben defalarca yemiştim. artık yiye yiye ezberlemiştim ve şimdi o golü benim atma zamanım gelmişti. çözemediğim soruları hatta bazen çözdüğüm kolay soruları bunlara soruyordum ego kasmalarına müsade ediyordum sonra da çok iyi bi tak yemişler gibi teşekkür ediyordum.o anlarda suratlarının aldığı ifadeleri aklıma kazıyıp onun hırsıyla çalışıyordum evde (:

adamlar gerçekten normal değillerdi. hele özellikle ilk 3 sayabileceğim grup. fatih'te bunların içinde sayılırdı adam gerçekten bu işin delisiydi diyebilirim aramızda geçen bir diyalog daha iyi anlatır durumu ;

b : oo kardo ne kitabı amk ya gel şurda teksenin kızları geçiyor onları izleyek (teksen sakaryanın en cix kızlarının olduğu dersanedir)
f : eyvallah kardeşim de gelemem kusura bakma
b : lan olm gelsene amk (yanımdakilere dönüyorum) off hatuna bakın lan züte bak züte gidiyor öte öte
f : valla kardeşim ben önümde kitap açıkken mutlu oluyorum sizi bilemem
b : vay kitabını gibtimin ılığı

diyorum sessizce etraftakiler gülüşüyor falan.o ara sınıfın en sessiz ama en çok adı duyulan çocuğu da bizimle beraber , adı ebubekir ilk defa tanışma fırsatı yakalıyorum , sakarya fen lisesinin en zeki çocuklarından biri derecesi 6000 ve sırf kayseri tıp uzak diye gitmemiş, benim gibi hafif sıyrık bir havası var hoşuma gidiyor bu.tanıştık teneffüslerde yanına geliyordum beraber muhabbet ediyorduk diğerleri gibi kasıntı bi tip değildi o huyunu sevmiştim , bir de koyu cimbomlu olması daha da çok kanımı kaynatmıştı ipneye. zaten 1 2 hafta sonra yanına geçtim beraber oturuyorduk dersi dinlemezdi harbiden anlatılanları aşmıştı adam çünkü , o dinlemediği için ben de dinlemezdim o bana ders içinde ders anlatırdı ince tüyolar verirdi arkadaş ortamı olduğu için daha rahat anlayabiliyordum anlamadığımı da sorabiliyordum en azından , sınıfta gibseler bir şeyi anlamadım hocam diyemezdim çünkü (: bir gün fizik dersindeyiz ; (h:hoca , b:ben , e:ebubekir)

h : arka sıra dinlemeyi düşünüyor musunuz
b : dinliyoruz hocam
h : nerenizle yavrum zütünüzle mi :d
b : (ben utanıyorum) yok hocam estağfurullah sadece bir şey tartışıyorduk
h : hadi yanındaki ebubekir dinlemiyor onu anlarım da sen ebubekir misin olum buna ihtiyacın var senin
e : hocam sizin anlattığınızın daha kolay yolunu anlatıyordum sizinki kulağı tersten tutmak gibi ben düz tutuyorum (ipnece bi gülüş yapıyor)
h : neymiş gel anlat bakalım

harbiden anlatıyor hocayı züt edip son noktayı koyarken tebeşiri sertçe vuruyor yerine oturuyor , bu da hocaların bizi sevmeme faslı oluyor bundan sonra hep hocalara ters gidiyoruz zaten.