inişli çıkışlı hayat hikayemi anlatıyorum

10.sınıfta bu şekilde binlik dolu bol 2 li 3 lü karnelerin geldiği elanurdan adım adım uzaklaştığım bir yıl olmuştu. ailem ise hani ölsem gam yemeyecek duruma gelmişlerdi arada sevgi ndıbına hiç bir şey kalmadığını hissediyordum zaten knight beni herşeyden uzaklaştırdığı gibi onlardan da uzaklaştırmıştı

11.sınıfta ise işlerin nasıl değiştiğini net bir şekilde gördüm ; ferhatların tayini çıktı onlar gitti , ömer ile kavga çıktı sudan bir sebepten dolayı , dengeler değişiverdi bir anda sınıfta ve işin garibi o zamana kadar herkes bin takılırken bir anda herkesin önünde ygs lys kitapları belirdi , biz alple gibmişiz dünyanın anasını alıyoruz 2 bira bakıyoruz keyfimize tabi ygs lys kim gibler. elanurla artık serviste bile konuşmaz olmuşuz seviyorum aşığım gözüm başkasını görmüyor ama yollar ayrı çizilmiş bir kere.11.sınıfın pek tadı olmuyor sadece battığım yere biraz daha batıyorum hepsi bu

11. sınıfın yıl sonuna doğru babam istifasını verdi karışık nedenlerden ötürü işsiz olarak anneannemin ilçesine döndük , yani hayallerimi kaybettiğim yere.18 saat yolculuk esnasında neler neler düşünmedim ki , elanur , kardeşim , geleceğim , arkamda bıraktıklarım , kaybettiklerim , elimde kalanlar , kısacası tüm herşeyimi düşündüm. yeni şehre geldik babam 2 ay işsiz gezdi adeta sağdan soldan gelenlerle geçindik kısacası çok ama çok sıkıntılı bir dönemdi benim için.

bu dönemin bana tek faydası evde net olmaması , evde net olmadığı için knightten kurtuluyorum , aslında tam olarak kurtuluyorum diyemem bir cafeye dadanıyorum işleten çocuk çocukluk arkadaşım o yüzden bedava oturuyorum orada , herkesi knighte başlatmıştım keylogger sayesinde item dizdik tüm charlara bende beleşten kullanıyordum cafeyi anlaşma bu şekildeydi.yaz bitene kadar orada takılmıştım ama artık yaz bitmişti

istikametim arifiye anadolu öğretmen lisesiydi , yıkık bır pgiboloji , maddi anlamda zorluklar hepsi üstüste binmişti , fiziğim uçmuştu zaten tamamen eski halimden eser yoktu , arifiyeye geldiğimde bambaşka bir hayat vardı diyebilirim , kızların giyimleri konuşmaları hareketleri bambaşka erkeklerin tavırları rahatlıkları bambaşka ben arifiyeye baktıkça aslında hiç bir şey yaşamadığımı hissettim.

okula girdim herkes ders çalışıyor sabahın daha 7:30 u amk.ben erken geleyim de kimseyle karşılaşmayayım bana tuhaf tuhaf bakmasınlar diye erkenden geldim meğer millet o saatte gelip ders çalışıyormuş amk

sınıfa girdiğimde kimseden beklediğim gibi anormal bir tepki almadım , erzurum'da bize yeni biri gelse yatırır giberdik adettendir diyerek , onlar hiç böyle bir şey yapmaılar çok şaşırmıştım açıkçası bu duruma , sınıfta bana selam veren ilk insanın kız olması da beni ayrı bi şok etmişti ;

ilknur : merhabaa (:
b : ımmm şeyyy merhaba (sesim falan titriyor amk)

sonradan farkettim ki burayla erzurum arasında dağlar kadar fark var