inişli çıkışlı hayat hikayemi anlatıyorum

b : ee emo hazır mısın şova
e : tabiki olm.ama bugün yalnızız kim ne yakalarsa atsın. ucunda büyük hedef var sonuçta
b : peki amk kendin bilirsin

emre ciddi bir çocuktu. bense tam tersi herşeye eğlence gözüyle bakardım param hiç olmadığı için paranın ne önem arz ettiğini pek bilmezdim bu yüzden yolun sonunda karşıma çıkacak bol sıfırlı paralar hiç ilgimi çekmiyordu.o ise iyi bir profesyonel olup iyi ücretler kazanma peşindeydi. yani bir nevi ben balotelli, sergen gibi bir adamken o daha çok en verimli dönemlerinde arap liglerine giden futbolcular gibiydi.

maç öncesi bu konuşmamız bi hayli sinirimi bozmuştu. aslında bu da hiç fena sayılmazdı çünkü kızdıkça daha iyi oynuyordum. tıpkı ilk hocamın dediği gibi yakıtım öfkemdi.

maçın son 10 dakikasında oyundan çıkıyoruz emre ile beraber. rakip takımın ricası üzerine.biz çıkarken skor 6-1.4 gol benden 2 gol emre'den. emre'nin gollerinin birinin asisti benden geldi ama benim 4 golün hiçbirinin altında emre'nin payı yok bırak gollerde payı olmasını maç boyunca bana pas atmışlığı dahi yok.

maç sonu emre ve beni özcan hoca çağırıyor ;

ö : pazartesi akşam 7'de sakaryasporla idmanda olacaksınız akşam 5:30 gibi hazır olun sizi ben zütüreceğim

emre'nin morali bunun üzerine düzeliyor. sakaryasporla idmanlara başladık. haftaiçi her akşam 7 de haftasonu çift idman yapıyoduk okula neredeyse fırsat kalmıyordu. hayatımda ilk defa karneme bir ders 3 düştü o dönemde.

fırsat buldukça mahalledeki ego tatminimi ihmal etmiyordum tabi ama emre mahallede hiç görünmez olmuştu. tamamen kendini idmanlarına vermiş tam bir profesyonel gibi yaşıyordu o zamanlardan belliydi iyi bir profesyonel olacağı.ben de mahallenin haşarı çocuğu , oynadığı futbolla mahalledeki tüm kızları kendine hasta eden çocuktum.