inişli çıkışlı hayat hikayemi anlatıyorum

emre ile ilk düellomuz berabere bitmişti ama bu devam edecekti tabi ki.o maçın etkisini atıp 2 gün ufak idmanlar yapıp dinlendikten sonra bu sefer mahallede kapışacaktık. mahallede de yeterince idmanım olduğu için sorun etmedim ama kaleci kim olacaktı. yaşıtlarımızdan birinin ipnelik yapma olasılığı yüksekti çocuk amk ne beklersin sonuçta. gittik özcan hocaya anlattık durumu. mahalledeki kalede 20 küsür yaşındaki kaleci adama gol atamayacağımız için çim sahada maç yapmaya karar verdik 10 yaşındaki 2 çocuk 7 metrelik bir kale ve amatör bir kaleci.

yaşlar ufak olsa da ilçe futbolunun mini derbisi oldu diyebiliriz kenardan hocanın da izlemesi ekstra bir motivasyon kaynağı oldu ikimiz için de.maç 2 de bitecekti faul gibi durumları hoca belirleyecekti gerisi bildiğiniz teke tek maç kuralları tek fark top kames değil ve saha çim. maçı gibe gibe 2-1 aldım ama maç tam 67 dk sürdü dile kolay aralıksız 67 dk.o gün öyle bir huzurlu uyudum ki amk anlatılmaz yaşanır derecede.

güne kazanan olarak başlamak çok başka bir duygu. tabi bu duyguyu her sabah kalktığınızda hissetmeniz için ciddi bir emek sarfetmelisiniz.bu emeği de en çok rehavet denen o zıkkım olası hissi bastırmak için sarfetmelisiniz. rehavet başladı mı son çok yakındır tıpkı barcelona örneğinde olduğu gibi.

rehavete de kapılmam çok sürmedi şehirdeki tek rakibimi zor da olsa yenmiştim takımın lider oyuncusu olmuştum artık mahallede de saygınlığım üst seviyedeydi yaşıtlarım arasında. zevkine benden 4 5 yaş büyük çocuklarla maç yapar olmuştum zütüm nasıl kalktıysa artık.ama hiç bir ortamda emre'yi de hiç kötülemedim arada düşmanlık olmaması için.

ilerleyen süreçte okullar açıldı tabi idmanlar sadece haftasonlarına düştü, dersler artık ağırlaşmaya başlamıştı mecbur çalışmak zorundaydım, üstüne 7 aylık doğan kardeşimin sıkıntıları maddi sıkıntılar vs derken bol sıkıntılı bir yıl geçiriyordum bende bu sıkıntımı atmanın yolunu futbolda buluyordum. aslında kendi yaşıtlarımı sahada ezdikçe egomu tatmin ediyordum ezilmişlik duygumu bastırıyordum ve bunu gerçekten de çok iyi başarıyordum.

ilçelerin 13 yaş altı takımlarının arasında maçlar başladı emre ve ben 2 forvet oynuyoruz gerisi çokta mühim değil zaten 3 yesek 5 atıyoruz dışarıda rakip olsakta içeride kardeş gibiydik o bana jest olarak gol attırırdı ben ona attırırdım ta ki son maça kadar.en son sakaryaspor ile oynayacaktık yani bölgenin master takımı. özcan hoca sürekli aman fazla gevşemeyin bunlar ilçe takımlarına benzemez şöyle böyle diye telkinler veriyordu. muhtemelen bu maçtan sonra emre'yi , beni yada ikimizi birden takıma isteyeceklerdi...