inişli çıkışlı hayat hikayemi anlatıyorum

korka korka babama söylediğimde verdiği tepki ;

+yine nerenin cdıbını indirdin lan pekekent (gülüyor)

babam gitmiş konuşmuşlar. bana özel bir antrenman programı uygulayacağını söylemiş ancak bundan bana bahsetmemesini söylemiş. babam eve geldiğinde biraz yüzü asıktı ;

+hocan performansından pek memnun değilmiş daha çok çalışması gerek diyor
-nasıl olur ya hepsinden iyiydim ben orada
+demek ki var bir bildiği oğlum sen çalışmana bak

okul falan gibimde değildi zaten 4.sınıfsın amk okulda dersleri biraz dinlediğimde bile yetiyordu.tek hayalim futbolcu olmaktı işi bir hayli abartmıştım o yaşta sabah 5:30 da kalkıp babamı uyandırıp beraber sabah koşusuna çıkıyorduk.

aradan 3 ay geçti ve bu 3 ay boyunca hiç bir maçta oynatılmadım.bol bol koşu idmanı top kontrolü idmanı belirli hedeflere doğru şut ve pas idmanı yaptırıldı bana. açıkçası herşeyi müthiş yapmama rağmen neden beğenilmiyordum bir türlü anlayamamıştım.ama tek bildiğim şey bu tavrın beni daha da hırslandırdığı ve hırslandıkça daha iyisi için çalıştığımdı.

3.ayın sonunda hoca odasına çağırdı ;

+gel bakalım seninle konuşalım biraz
-efendim hocam
+seni beğenmediğimi düşünüyorsan yanılıyorsun aksine buradaki herkesten kat kat daha iyisin. müthiş bir yeteneğin var bu okuldan ankara'ya denemeye giden ilk öğrencim sen olacaksın. seni bunun için hazırladım. seni bilerek oynatmadım çünkü oynatmadıkça hırslanıyorsun ve hırsın senin yakıtın oğlum bunu o gün ağlayarak şut çalışmanda anladım ağladıkça daha iyi vuruyordun bunu kullanmak istedim. unutma bir gün yıldız olacaksın...

resmen şok olmuştum. seçmelerin 1.5 ay sonra olacağı haberi geldi zaten okullar da bitmişti bu esnada tamamen bu iş için odaklanmıştık. yalnız seçmeler de aynı yaş grubu ile olacaktı yani kendimden 3 4 yaş büyüklerle oynayacaktım. açıkçası seçilme şansım bence yok gibiydi ama bunu başarmak bile müthiş bi duyguydu.