inişli çıkışlı hayat hikayemi anlatıyorum

ufaktan bi ter atma idmanından sonra evet çocuklar şimdi çift kale maç yapacağız dedi verdi bize önlükleri ama önlük bana kefen gibi geliyor amk benden 2 tane daha sığar rahat. yeni gelen ben olduğum için bana sordu nereye koysanız oynarım ama ileride daha iyiyimdir dedim. yazdı beni orta sahanın ileri kısmına. maça başladık ufak tefek olunca rahat adam geçebiliyordum ardından pas veriyordum ilk 5 dakika hiç şut denemedim.bu 5 dakikalık süreden sonra takım tüm yükünü bana atmıştı her top bende toplanıyor sonra benden dağılıyordu o ufak cılız çocuk bir nebze hocanın gözüne batmaya başlamıştı.

ama dikkat ettiğim bir şey vardı nedense kimse topa hızlı vuramıyordu

bunu farkedince kendimi göstermek için şutlarımı kullanmaya karar verdim daha ilk şutu çektiğimde sadece zütünü dönebilen kaledeki çocuk ;

+yavaş vursana lan ya kafama gelseydi
-özür dilerim abi yanlışlıkla oldu (yannan yanlışlıkla oldu öldüresiye vurdum oçlar görsün gücümü diye :d)

sonra kenardan bir ses ;

+bahadır sen gel kenara... (yanındaki oğlana diyor) samet gir oğlum

tüm motivasyonum falan gibi tutmuştu. topu sektire sektire soyunma odasına gittim duşumu aldım çıktım ve beklemeye başladım. hiç bir şey demedi ağlamaklı oldum amk hayatımda ilk defa beğenilmemiştim.

o hırsla kenardaki toplardan birini aldım yandaki boş sahada şut çalışmaya başladım , arada direğe vuran topun sesine maçtaki çocuklar dönüp bakıyordu

her vurmamda biraz daha ağlıyordum ağladıkça hırslanıyordum hırslandıkça daha da sert vuruyordum.. sonra bir ses geldi ;

+bahadır akşam baban gelsin babanla görüşelim...