ne kadar boktan bi dunya

ne yalanlar izledik,

ne göğüslere kafa gömdük,

ne aşkları sevdik,

ne şiirleri okuduk,

ne şarkıları yazdık.

neler bagirdik,

neler infilak etti,

neler gördük,

ne ölümler yaşadık.

çok aç kaldık,

nasıl da sevdik ama 

hiçbir şey bilmedik,

sigara ve bira istedik,

açık bırakın kapıları,

yatiya kalacağız dedik.

nelere küfür ettik,

neleri istemedik ki,

siirlerimiz farklı,

kelimelerimiz aynı idi.

nereler de yazmadık,

 ne senaryolar da figüran olduk.

her aşk sahnesi yabancı,

her ölüme aşikar olduk.

biz ne yeşillikler gördük,

ne kısalar sevdik,

ne saçlar istedik,

ne kanlar vardı ellerimiz de.

ne suçlar ve ne günahlar vardı omuzlarimiz da.

biz ne gece yarıları gördük,

ne kavgalar da uyuşuk,

ne uykular da koşar olduk.

neler çalmadık ki,

ne hatalar yapmadık,

boğazköyü sevdik,

çift katlı otobüsleri,

bizi terk edip, taksime koşan sevgilimiz unutmadık.

nasıl da sevdik,

 bogazimiz çöl olana dek söyledik adını.

kısa saçlı, kısa kadın.

ne banklar da seviştik,

neler korktuk

ama önemli olan 

beraber korkmamizdi.

biz ne hayalleri gömdük,

yaşananları hayal etmedik.

ne parklar da sarıldık,

çocukluğumun geçtiği mahalle de sevistik.

biz ne mevsimleri yaşadık,

tekirdağ da ağladım,

sen duydun ve 

gariptir ki sen de ağladın.

biz ne kitaplar okuduk,

ne romanları susturduk ama 

hicirini göremedim sende.

biz neler yaşadık,

 nelere göğüs gerdik.

biz ne sınavlar verdik,

biz neler içip,

adımızı unuttuk.

ve yine biz,

sen ve ben,

biz,ne mevsimler geçirdik.

adına melis mevsimi dedik.