sex bağımlılığı olan komşu kızı

markette, barda kafede, sokakta mağazada gördüğümüz, keşke hayatımda yeri olsa dediğimiz o harika hatunları,
güzellik abidelerini sadece gözümüzün kenarıyla kesebilecektim ben. asla kabuğumdan çıkma "ihtiyacını bile duymayacaktım"
belkide. hayatımdan memnun olduğuma kendimi inandıracaktım. daima bahaneler uyduracaktım, kendi eşimin
daha güzel olduğuna, herşeyin güzellik olmadığını, o kızların birer huur olduğunu kendime söyleyip duracaktım.

"kıza öyle birşey söylemeliyim ki kahkaha atmalı.. kızı etkilemem lazım.. kızlar kendilerini güldüren erkeklerden hoşlanır"
tamamen saçmalık. hangi huur çocuğu atıyordu ulan bunları piyasaya.pek hoşlanmadığınız bi kızla muhabbet
ederken tek yaptığınız "hmm, iyiymiş. vay be" gibisinden küçük yorumlar yapmak. buna rağmen o sevmediğiniz kız
bir türlü susmuyor, konuştukça konuşuyor değil mi? peki beğendiğinz kız olunca, iş tam tersi olmuyor mu?
konuştukça konuşuyorsunuz anasını gibiyim, kız da iki üç yorum yapıp dayanamayıp kalkıyor, çünkü bunu ben defalarca,
defalarca... yaşadım. gururum beş paralık oldu, kendimden tiksindim, daha yakışıklı doğmadığım için, daha zengin
doğmadığım için isyan ettim. ama ne oldu biliyor musunuz? "kızlara konuşma fırsatı verdiğimde" inanılmaz olumlu
tepkiler almaya başladım. kitaplar videolar sayesinde oldu. ama oldu işte!

çünkü kızlar "komik olan" olmak istiyordu. kızlar "ciksi olan" olmak istiyordu. tek yapmam gereken onlara öyle olduklarını
hissettirmek, anlattıklarını onaylayıp gülmek, beğenmekti. kendini bana kanıtlamak için kırk takla atacak, bunu yaparken
bundan inanılmaz zevk alacak, gecenin sonunda kendini kollarıma bırakacaktı, bıraktı da. bıraktılar da... yazdıklarıma
kulak verin, zincilerinizi kırın, hayat var dışarıda. hadi eyvallah