sex bağımlılığı olan komşu kızı

kıza sorular sormaya başladım. ıkına sıkıla konuşmaya başladı, konuştukça da rahatlayıp açılmıştı kız. doğru gittiğimin
farkına varmıştım. yüzü gülüyordu, esnemesi geçmişti. biryerden sonra sorduğum sorular sanki röportaja dönüştü.
hep ben çabalıyordum kızla konuşmayı sürdürebilmek için. çok sürmeden bi sessizlik oldu. azıcık durdum, kalbim
heyecandan çarpmaya başlamıştı. kızı kaybedecektim. dıbına koyim bişeyler yapmam lazım diyordum. buraya kadar geldim
bu güzellikte kızı bidaha nah bulurdum! belki de kısmetim bu kızdı... geçmişe gidip kendimi bulsam yatırır zütümden
giberim, dıbına kodumun zütveren tarlası nası bi malmışım lan ben. "küpe neden takmıyorsun?" tarzı mal sorular
sıkıştırdım o sessizliği kapatmak için. artık kız uflayarak kalktı, yüzüm kıpkırmızı olmuştu. "ben daha dayanamıycam skh" dedi.
beynimden vurulmuşa döndüm o an, kız kalkıp masayı terketti. arkasından bakakaldım, etraftaki insanlar sanki
gözlerini üstüme dikmiş beni izliyordu. sosyal baskıyı sonuna kadar hissediyordum. sanki, boğuluyordum dıbına koyim.
kaybetmeye mahkumdum sanki...