1. 89851.
    0
    eğer insanlar dünyayı ve hayatlarını hayalsiz ve yanılgısız, gerçekten olduğu gibi görebilseydiler, bir an önce ölmek için anında bir nedenleri olacaktır. tanrıya inanmıyorum, anlıyor musun? etrafına bir bak adamım. görmüyor musun? ıstırap içindekilerin feryat figanları kulaklarına çok hoş geliyor olmalı. ve ben bu tartışmalardan tiksiniyorum. varlığını inkar ettiği bir şeye küfredip duran köylü ateistlerin tartışmalarından. senin kardeşliğin, acının kardeşliğinden başka bir şey değil. eğer bu acı arada bir geçer gibi olmayıp daimi olsaydı, bunun ağırlığı dünyayı evrenin duvarlarından söküp un ufak olana kadar paramparça edip, yaratıldığı ilk güne geri fırlatırdı. ve kardeşlik... adalet... sonsuz hayat... hadi ama adamım. bana insanı hiçliğe ve ölüme hazırlayan bir din göster. o dine katılabilirim işte. seninki hayallerle, yanılgılarla ve yalanlarla dolu başka bir hayata hazırlıyor. insanları bir gün bile ölüm korkusu olmadan yaşamamaya mahkum ediyor. diğer hayattan korkmak yerine bu kabusu kim isterdi? her neşenin üstüne karanlığın gölgesi çöküyor. her yolun, her arkadaşlığın, her aşkın sonu ölüme çıkıyor. azap, kayıp, ihanet, acı, ıstırap, yaşlanma, küçük düşürücü, yavaş yavaş gelen iğrenç bir hastalık... ve tüm bunlarla birlikte sonuç olarak, kendin için, herkes için ve değer vermeyi seçtiğin her şey için, işte gerçek kardeşlik bu. herkesin bir ömür boyu üyesi olduğu kardeşlik. bir filmden alıntı
    ···
   tümünü göster