allaha inanmayıp da gayet mutlu olan var mı

@32 hepimizin ortak noktaları var. annemiz, babamız, kız arkadaşımız, arkadaşlarımız... ama kiminin annesi ölmüştür, kiminin babası, kiminin kız arkadaşı yoktur, kimi arkadaşlık kurmakta zorlanıyodur, kimi işsiz, kimi okuyo. herkes bi şekilde yaşdıbını sürdürmeye çalışıyo. parkta yatıp kalkan evsiz de yaşamak istiyo herkes gibi, yaşamak hakkı ama istediği gibi yaşayamıyo, parkta yatıyo adam. şimdi bu adam ne düşünsün? iki seçeneği var, ya kadınların çantasına saldıracak, duvar köşelerinde bali çekecek ya da "allah bir gün bana da verecek" diye düşünüp kapı kapı iş dilenecek. işte benim kabul edemediğim şey bu, her şey tesadüflerden ibaretse, başta saydığım hiçbi şeyin önemi kalmıyo. bi misyonum yok hayatta. ne annem ne babam ne tanıştığım insanlar. her şey tesadüfse eğer, hepimiz sıradan hayvanlarsak, insan bilincinin hiçbi anlamı yok. ne gelişen teknoloji, ne para ne de başka bi şey. beyinden ibaretsek eğer, ruhumuz yoksa, benlik denilen şey beyinden ibaretse, ölüm ağır gelecek benim gibi düşünenlere. arkadaşlığın anlamı yitecek, aşkın anlamı yitecek, anne babanın anlamı yitecek. dünyanın tüm bu taktanlığı, tanık olduğumuz her kötü şey benim gibi yalnızca kendi çıkarını düşünmeyen insanları derinden etkiledi. bu yüzden bu arayışımız.