seneler önce arkadaşımla yaran diyaloğumuz

sevgili dedem 90 yaşında, boğazına müthiş düşkün bir adamdır. tatlıyı, tuzluyu, eşkiyi, pastayı, böreği, çöreği buldu mu hayatta affetmeyen bir adam olarak, haliyle de kilo ve sağlık sorunları yüzünden anneannem tarafından sıkı bir perhize maruz bırakılmaktadır.

bir yaz günü öğle vakti odasındaki kanepeye uzanmış, gözleri kapalı, yüzünde mutluluktan oluştuğu belli olan bir gülümseme ile parmakları ile alnına hafif hafif vurarak bir ritm tutturduğunu gördüm ve aramızda şu diyalog gelişti:

- dede yatmışsın güzellik uykusuna. maaşallah, keyfin yerinde.
+ öyle öyle (halen gülümsüyor)
- hayırdır dede ya? niye gülüyosun böyle, ne düşünüyorsun?
+ anneannen yarın kurabiye yapacakmış da, onun hayalini kuruyorum.

sadece bir kurabiye yemesine izin verildi diye bu kadar mutluymuş meğer adam... ey yaşlılık, bakalım bize neler yaptıracaksın?