empatimizi sikip attılar

gibtiler attılar, oyunlarla filmlerle, hatırlarım küçükken tvde evi barkı olmayan insanları gösterince dayanamayıp ağlardım harçlık biriktirip yardım etmeyi düşünürdüm, yoksul komşu çocukları hep eve getirip doyururdum, sonra hayal ederdim akülü arabam olsun ki felaket olunca herkesi bindirip kaçırayım diye akıl işte, belki sizde yaşadınız bunları sonra noldu, ruhsuz birer zombiye dönüştünüz, felaket haberleri bayağı gelmeye başladı, kalçalar ölümlerden daha fazla ilgilendirdi sizi? işin kötüsü farkında bile olamadınız, ve evet artık tam anlamıyla bir hayvan oldunuz dönüşümünüz tamamlandı, bi domuza döndünüz, belki toynaklarınız çıkmadı ama doğal seçilimle iç içe yaşadınız, kendi bölgeniz oldu, asla diğer ölümler ilgilendirmedi sizi...