1. 51.
    +1
    Part10-
    Girdik bir kahveye soluklandık fakat maça dakikalar vardı. toparlandık tekrar polis korumasında girdik. tabi polis korumasında stada girmek demek o zamanlar zütlüktü.
    Fakat yapıcak bişey yok züt korkusundan değil eğer öyleyse şerefsizim sadece evdeki zavallı ailemi düşünüyordum. maça girdik çıktık. semte döndük. cihan abi yaklaştı yanıma dediki peki
    Koçum kavga diye tutturuyosun yerde yatan birinin çenesine tekme atabilir misin sen dedi.
    Ben sustum çünkü yapamazdım. baktı ve bana ve gülümsedi. evet cihan abiyi yine gülümsetmiştim. çok yanlış yerdesin dedi ve ekledi bugün ödeştik dedi. yaptığın için saol dedi
    Tabi benim mutluluktan görüm tutuştu. aradan haftalar geçti. artık mahallede tanınıyordum herkes biliyordu beni. kimse bişey diyemiyordu .artık o ufuk işleri bırakmış cihan abiye salmıştı.tek reis artık canım abimdi.her maç için para ihtiyacımı annemin sıkı sıkı biriktirdiği
    Paraları çalarak karşılıyordum.o zamanlar bu normal geliyordu bana
    ···
   tümünü göster