1. 1.
    0
    BÖLÜM 2 MAHSEN
    Burak evin dışına çıkmıştı mehmete bu fütursuz cesaretinden dolayı içten içe saygı duyuyordu ama kendine bunu itiraf etmiyip deli cesareti olarak nitelendiriyordu. Bodruma inmişti de ne olmuştuki kime neyi ispatlıyordu.Bir sigara yakarak arkadaşını beklemeye başladı. Gittikçe merakı artıyordu aşağıda ne olmuştu mehmet neden yukarı çıkmıyordu niçin sesler kesilmişti. Merak yerini korku ve strese bırakınca sigarasından derin bir nefes alıp merdivenlerden aşağı inmeye başladı.Eve tekrar girdiğinde yerde gördüğü sivri tahta parçasını almayı da ihmal etmedi. Gündüz vakiti olmasına rağmen bodrum katı karanlıktı sadece nesnelerin şekillerinden ne olduğunu çıkarabiliyordu. Seslenmek istedi ama bu yerini belli ederdi.Bir şeyin arkasına saklanmış olan mehmetin onu hazırlıksız yakalayıp korkutmasını istemiyordu. Böyle bir şey yaparsa elindeki tahta parçasını en iyi şekilde kullanmak için kendine söz verdi. Sonuçta eğer bu bir şaka ise çok ileri gitmiş sinirlerini hoplatmıştı. Eski sobayı hayal meyal seçti , arkasından dolanıp örümceklerin ağ örmüş olduğu duvara sürtündü.Örümcek ağlarından nefret ederdi ! ağır bir küfür savurup kendini geri attı. Sırtını bir şeye çarptı ve döndüğünde…
    Mehmet:bööööö
    Burak:biliyordum puşt herif diyerek elindeki tahtayı kafasına geçirdi.
    ikisi beraber şakalaşıp yürüyerek yeniden bahçeye dönerken mehmet ben aşağıdayken ne kadar zaman geçti diye sordu. Burak en fazla 1 dakika dedikten sonra ise başını düşünceli bir biçimde önüne eğdi…
    ···
   tümünü göster