1. 1.
    +2
    Henüz 9 yaşındaydım , hastaydım sabah saatleriydi uyandıktan birkaç saat sonra miğdem bulandı ve koşarak en yakınımdaki çeşmenin bulunduğu yere (mutfağa) gitmiştim ve lavabonun içinde yıkanan marulları görmeye zamanım olmadan kustum.. Sonra mutfak balkonundan aniden babam geldi ve bana bağırarak kafama vurmaya başladı , saçımı çekiyordu ben ağlamama rağmen , yeter baba dememe rağmen acımadan vurmaya devam ediyordu en sonunda halsizlikten baygın düşecek gibiydim ve beni dövmeyi bırakmasıyla mutfaktaki sandalyeye oturup ağlamaya başladım babam mutfaktan çıkınca hemen odama koştum ve kapıyı kapatıp saatlerce ağladım. O an onu öldürmek istemiştim ölmesini istemiştim ama ben ona muhtaçtım ... yapacak hiçbir şeyim yoktu ve sonra annemin isteğiyle ben ondan özür diledim. Odama geri döndüğümde içimde öyle bir acı vardı ki.. Hiç arkadaşım yoktu ve ailemle de anlaşamazsen bu dünyadan tiksinmeye başladım. O gün bu gündür babamdan nefret ederim. Keşke elime bir güç geçse de Onun bana yalvarmasını benden özür dilemesini sağlayabilsem.. Bunun umuduyla yaşıyorum ve adalet er geç yerini bulacak..Ve bana masum bakışlarla tanrıymışım gibi baktığı gün onu affetmeyeceğim..
    ···
   tümünü göster