askerde karşılaştıgım vahim olay

part part anlatıcam.

benzinlige sicilmasi.

istanbulda universite okumus, kisa donem, iki de dil bilen bi insan bunu nasil yapar. anlatayim.

oncelikle olay yeri ankara kara kuvvetleri, yani cok merkezi bir komutanlik. yuz kusur generalin binlerce subayin ve bunlarin maiyetlerinin sivil calisanlarin girip ciktigi yer. haliyle burasi da hiyerargib olarak bir piramit ve sistemin en altta kalan dilimi de conscript olarak askerlik yapanlar. ve bu adamlar korkunc baski altindalar. herkesin malumu oldugu gibi turkiye'de hicbir askerlik birbirini tutmaz, zira herkes yaptigi yere gore, emrinde oldugu kimseye gore iyi kotu ancak farkli seyler gormustur askerliginde. kimisinin komutaniyla iliskisi daha az askeri ve daha cok insanidir. bazisi arkadas gibidir, bazisi dusman. ancak iddia ediyorum ki kuvvet komutanliklarinda oldugu kadar er ve subay ayriminin belirgin oldugu cok az yer vardir. bahcivanlar, nobet tutan muhafizlar, lahmacun pisiren firincilar, kantinlerde yazar kasa arkasindakiler, garsonlar, saglik ekibi, itfaiyeciler... bunlar hep erler arasindan cikip subay astsb surekasi arasinda ayrikotu olarak yasamini surduren kimselerdir. ortamda iki orgeneralin oldugu bir binada kim er erbas dedigin niye yasadigi bir muamma olan kimseyi gibler ki. pasa olmus adama sorsan canimiz evladimiz oglumuz diye aglayacak olur, karsisinda gorse niye erlerle ayni havayi soluyorum diye sinirlenir, oyle ilginc bir piramittir bizdeki. her basamagi bir alttakinden nefret eden, bir usttekini yalayan yuruyen devasa bir merdiven gibidir bu silahli kuvvetler. nereye ciktigini bilen bence artik yoktur.