kürtçe diye dil varmış birader

Kurmanci (Kuzey Kürtçe)[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Kurmanci
Kurmanci, en yaygın Kürt lehçesidir. 8-10 milyon kişi[kaynak belirtilmeli] tarafından Türkiye, Suriye, Irak, iran ve Ermenistan'da konuşulmaktadır. 1930'lu yıllardan itibaren Kurmanci Kürt-Latin alfabesi ile yazılmakta ve şu anda dil genişletme sürecini yaşamaktadır.[kaynak belirtilmeli]Cizre'deki Botani şivesini standard lehçe yapma yönünde çabalar vardır. Bu şive Kamuran Bedirxan tarafından 1920'lerde Kürt grameri üzerine yazılan kitap için temel olarak alınmıştır. Arapça kökenli sözcükler öbür şivelerin ve lehçelerin öz Kürtçe karşılıklarıyla değiştirilmeye de gayret ediliyor.[kaynak belirtilmeli]

Kurmancinin şiveleri: Sancari, Cudikani, Urfi, Botani, Beyazidi, Hakkari, Koceri, Cezire, Akra, Dohuk, Amadiye, Zaho, Surçi, Koçani, Erzurumi, Bircandi, Elburzi, Herki, Şikaki.[kaynak belirtilmeli]

Sorani (Orta Kürtçe)[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Soranice
Soraninin yazımı için çoğunlukla Arap-Fars alfabesi kulӀanılır. Son zamanlarda Kürtçe, Latin alfabesine geçme teşebbüsleri de olmuştur. Bu lehçede yazılı kaynak nispeten çoktur.[kaynak belirtilmeli]

Soraninin dağılımı Süleymaniye'ye kadar uzanan Kürt Baban hanedanlığınla bağlıdır. Bu şehirin ticari gücü Soraninin yaygınlaşmasını sağlamıştır, böylece Kelhuri ve Havrami konuşanların sayısı azalmıştır.[kaynak belirtilmeli]

Bugün Sorani, Kurmanci için saf sözcük türetme kökeni olarak görülüyor.

Şiveler: Erbili, Pişdari, Kerküki, Hanakini, Kuşnavi, Mukri, Süleymani, Bingirdi, Garrusi, Ardalani, Sanandaji, Varmava, Garmiyani, Cafi, Yahudi Kürtçesi.[kaynak belirtilmeli]

Leki (Güney Kürtçe)[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Lekçe
"Güney lehçesi" olarak da bilinir. iran-Irak hattı dışında Türkiye'de Şeyhbızın aşireti tarafından konuşulur.