kankamla aramızda başlayan tuhaf

sonrasında tren saatlerine bakmıştık, ve trenimiz 20 dakika sonra gelicekti. biz de bari oturarak bekleyelim diye orada bulunan banklardan birine oturmuştuk. 3 aydır birikmiş olan özlem ve hasretle birtaneme bakıyor, her fırsatta onu öpüyor, okşuyordum. bebegim ise benim o şekilde baktıgımı gördükce utanıyordu biraz, ama o hali onu cok daha tatlı yapıyordu benim gözümde. herneyse trenimiz geldi ve ask yuvamıza dogru yola koyulduk yine, yol boyunca sarılmalar öpüsmeler aynı sekilde trende de devam etmisti ve hatta ellerimiz hic kopmuyordu birbirinden. sonunda evimize ulastık ve iceri girip bavul ve cantalarımızı bıraktıktan sonra günlerdir dilimden düsürmedigim o seyi yaptık. o odaya girdigimizde hicbirsey yapmadan hicbirsey konusmadan yatagımızın üzerine oturup sessizce, sadece sarılmayı hayal ettigimi anlatmıstım birtaneme, ve öyle de oldu, birbirimize sarılıp sessizligi, kalp atıslarımızı dinleyip, o huzuru hissettik tekrar...