30 yaşında uzun dönem askerlik yapmak

bizzat çarşamba günü tecrübe etmeye başlayacağım işkencedir.

aldığım üniversite eğitimini bitiremedim. aileme korkudan okulu bitirdim dedimse de okulum devam ediyordu. bu arada işe girdim çalışmaya başladım. sonunda ailem de okulu bitirmediğimi öğrendi ama iyi kötü bir işim vardı ve elim para görüyordu. zaten okuyarak adam olmayacağımı anlamışlardı.

sonra bu sene içinde kısa dönem askerlik yapmak umuduyla okul finallerine tekrar girdim ama anne babamın ayrılığı ve akıl sağlığı pek iyi olmayan babam yüzünden okulu bitiremedim.

şimdilerde herkes askerliği yapıp gelmem için baskı yapıyor. sünnet, askerlik,gerdek evriminde son halkaya geçmem için askerliğimi her vatan evladı gibi yapmak zorundayım.

orda sadece bedenimle bulunduğumu, kafamın içindeki beynimin hiç bir işe yaramayacağını, sabır olarak çok yıpranacağımı ve bir sürü hapçı-otçuyla aynı yerde kalacağımı biliyorum. 20 yaşındaki bebelere komutanım çekeceğimi ve bir sürü hasta ruhlu astsubay ve uzman çavuşların arasında tel örgülere hapsolucağımı biliyorum. sürekli olumsuz çağrışımlarla kaygı nöbetleri geçiriyorum gecelerdir.tek tesellim denizcilerin daha rahat olduğu yönündeki yaygın kanı.ve de yaştan dolayı bana gösterilecek görece bin olmayan komutanların insanca tavrı.

ama artık hayatımızın film gibi devam ettiğini farz edersek bu sürecin hayatımın olmazsa olmaz bir gerçeği olduğunu kabul ederek 30 yaşında uzun dönem askerlik çilesi çekmek için çarşamba sabahı teslim oluyorum.

dilerim tel örgülerin gri rengi içimin renklerini beton rengine boyamaz.