bugün içimden bir parçanın koptuğu gündür

devam edeyim.
benim hayatımda garip şeyler oldukça fazladır panpalarım. yani çoğu kişinin de başına gelir aslında bu tarz şeyler ama eminim ki azınlığın içerisindeyim bazı konularda. mesela ehliyet-araba kullanma olayı. daha ehliyetimi alalı 1 ay olmadı : ) 25 yaşındayım bir de. sürebiliyormuyum, fena değil. acemi nasıl sürerse ben de o şekilde. 2014 mayıs ayına kadar, hayatımda bir kere bile şoför koltuğuna oturmamıştım. neyse sadede geleyim, antalyadayken, saolsunlar, bir yerlere gittiğimiz zaman genelde beni bunlar bırakırdı eve. ya babası, ya da bizden 2 yaş küçük kardeşi. durum vaziyet rezillik, biliyorum. ama elde olmayınca imkan, yapacak bir şey yok. hoş gerçi, ehliyeti aldım, peder bey arabayı veriyor mu, vermiyor. bana babam araba vermedi ben sana niye vereyim diyor canını yediğim : )

2011 ve 2012 yazları, belkide hayatımda geçirdiğim en güzel yazlardı panpalar. hemen hemen her gün beraberiz, dilediğimizce takılıyoruz. tek sıkıntı ben o zamanlar camış gibiyim kilo bakımından. 95 falandım yanlış hatırlamıyorsam, boy da 1.77. bu da tabi ki dert oluyordu ablamıza, dersleri zar zor toparlamaya başlamışım, okul 1.5 sene uzamış, hiç dersten kalmamam gerekiyor ki şubat 2014'te mezun olayım. daha önce bahsetmiştim, şanssızımdır diye, öyle bir mevzu ki bu olay, ben zamanında derslerden kalırken, güzide okulumda büt sınavları yoktu. ben ne zaman dersleri geçmeye başladım, büt sınavlarını getirdiler amk okuluna. işin trajikomik tarafı da, bütler geldiğinden itibaren, 1 tane dersten bile kalmadan, mezun oldum amk bölümünden. bunu anlattıklarım kıçlarıyla gülüyor amk.

bölük pörçük oluyor panpalarım kızmayın ama aklıma geldikçe olayları yaşananları anlatıyorum. bizim bu hanım ablamız, behçet hastası. hastalığı detaylı bir şekilde anlatmayacağım. google amcaya yazın, okuyun 2dk fikir sahibi olursunuz. aşırı derecede ilerde değil hastalığı ancak, yaşantısını etkiliyor bazen, canını yakıyor yani. ve tedavisi yok şuana kadar bildiğim kadarıyla. bu hastalığı bahsetmemin sebebi ise, biz kavga falan ediyoruz ya bununla hani, bu behçet de stresle, sıkıntı ile beslenen bir hastalık. vücuda vuruyor etkisi. kız zaten zayıf, 1.65 boyunda 46 kilo. hastalık nüksettimi direk iptal. işin kötü tarafı bazen beni suçluyor. beni üzüyorsun, böyle oluyor falan diye. artık biz öyle bir noktaya gelmiştik ki, aileler tanışıyor, benim okulun bitmesi bekleniyor, söz ve nişan için. askerden sonra da düğün. yani 2015 baharında düğün. planlar bu şekildeydi. evimiz bile hazırdı panpalar, mutfağın dolaplarını ablamızın babası ile beraber taktık. onun ailesine de o derece yakındım. kiraya verdikleri kendi evleri vardı. biz evlendikten sonra belimiz doğrultana kadar bize vereceklerdi orayı, kira falan almadan. hepsi hayalde kaldı, planda kaldı gitti..