çok gücüme gidiyor artık bu vaziyet

öncelikle kendimden bahsedeceğim.

uzun boyluyum ve boyuma göre kilom ideal değil çok zayıfım. iştahım yok, hint fakiri gibiyim.
çok fazla çay sigara yaptığımdan dolayı dişlerim, ağız kokum berbat. kansızlık da oldu haliyle.
sallanıyorum öyle bir tikim var. bu çoğu kişi tarafından alay konusu oldu.
asosyalim, konuşarak asla derdimi ya da istediğimi anlatımıyorum.
çok fazla hayal kırıklığı yaşadığım için çingenler gibi günübirlik yaşıyorum.
kafam olmasına rağmen, derslere kafamın basmasına rağmen hala iyi bir üniversite'ye kapak atamadım beyni çalışmayan arkadaşlarım resmen bir benlik ve iş sahibi oldular amk.

şimdi ben kalktım bir kıza aşık oldum, kızı reelde görmedim ve açılmak gibi de bir niyetim yok. kızın gözleri beni bitirdi. açılmamamın sebebi ise etrafta görüyoruz bakımlı, iyi yapılı, karizmatik bir sürü erkek var. sakın oğlancılıkla bağdaştırmayın ama öyle. eee kız bu erkekler varken neden ezik, karaktersiz ve umutsuz bir canlıyla beraber olmak istesin ki. neden daha iyileri, iyileri, en iyileri varken neden en berbat olanını seçsin ki? içim içimi yiyor bu durum benim. 25 yaşındayım ama hala çocuksuyum. sigarayı da bırakamıyorum tamamen içime çektiğim için. kaybedenler kulübüne en iyi örneğim bu konuda.

arkadaş çevrem deseniz okul çağlarımda elbet oldu ama hep 2.plandaydım. giblenmeyen adam yani.

sınıftan birini doğum gününü kutlarları mesela ama benim kutlamazlardı, unuturlardı... ama ben hepsinin doğum gününe gidip hediye almıştım oysa ki onlara.. bir köşe de suspus oturup içeceğimi içip, yiyeceğimi yiyip kalkıp gitmiştim.

anladım ama saf olmaktan kaynaklanıyor bence bu durum.