aslında buradaki herkesin içinde değerli

bir taş var, kalbiniz...

ne bir elmas,ne bir zümrüt... ruhla bütünleşen tek organ, onunla yasak bir ilişkisi var, görünen ve görünmeyen... hissedilen ve edilmeyen...

hepimizin idealleri vardır. bazılarımız yalnız olduğu için burada, kendi fikirlerinin değerli olduğunu belirtmek için. bazılarımız yalnızlığa inat için ki onlar bile yalnızlığın hakkını veremiyor hiçbir zaman. oysa insan kendi biçimlendirmeli kendi yalnızlığını.. tıpkı bir heykel gibi.

bazen yaşamaktan sıkılırsınız.bir amacınızın kalmadığını hissedersiniz. böyle zamanlarda benim ufak bir deneyim var onu sizinle paylaşmak istiyorum şimdi =)

yanınıza çikolatalı süt alın bir tane ve yıldızlı bir gecede gökyüzüne bakın derin bir nefes alıp...

her şeyi unutun o an sadece kendinizi hissedin, varolduğunuzu hissedin.. hayaller kurun, hayallerinizi anlatın yıldızlara...

baktın gökyüzüne fakat yıldız yok mu? o zaman kendi yıldızını kendin yaratırsın...

hoşçakalın...