1. 1.
    +1
    neyse sıkıcı şeyleri atlamaya başlayalım. abim askeriyeyi düşünüyordu ve kazanmıştı da.babamla birlikte istanbula gitmişlerdi. askeri seçimler için.o zamanlar abimi hep yatakta ve elinde serüm olarak döneceğini düşünürdüm. bilmem heralde hayal gücüm çok gelişmiştir.

    abimle babam dönmüşlerdi. abim askeri sınavlarından hepsini başarıyla geçmişti fakat elindeki ameliyat izinden girememişti. ondan sonra matematik öğretmeni olmak istediğini söyledi ve tercihlerini matematik öğretmenliğine yöneltti. izmir buca-dokuz eylül matematik öğretmenliğini kazanmıştı. sanırım sevinmiştim. abim eve para getirebilecek birisi olmuştu. evet artık tek düşündüğüm şey paraydı.

    5.sınıfa gecerken ciddi kilo almıştım.ve abim üniversiteyi kazandığı için ve babamın bir sürü borcu olduğu için edirnedeki evimizi satıp köye taşınmıştık. annem beni köydeki okula yazdırmak istese de kendi arkadaşlarımdan kopmak istemedim ve edirnede okumaya devam etmek istedim. neyse.
    bir servise yazıldım ve köyden edirnedeki okula gitmeye başlamıştım. serviste herkes benimle dalga geçerdi.bir keresinde okuldan eve dönerken serviste elimdeki klasörümü düşürüp cat diye yere toslamıştım. cünkü hep ayakta gidiyordum. neden bilmiyorum ama ben binince hiç yer kalmıyordu bana. düştüğüm zaman bana bir allahın kulu yardım etmemişti. hepsi de gülüyordu. kendimden cok utanıyordum.hem kısa boylu hem de şişman biriydim.

    Babam işine devam ediyordu annem ise dükkana bakıyordu.1-2 kuruş para kazanmak için dükkanı 1 e kadar açık tutuyordu.ben ise evde arka sokakları izleyerek ders calışıyordum. evdeki tek televizyon yatak odasında kücük bir televizyondu ve o televizyonu izlerken cok mutlu insandım. televizyon ne bana hakaret ediyordu ne aşalıyordu ne de bana gülüyordu.tek dostum televizyondu.
    ···
   tümünü göster