kızların kedilere benzemesi

şimdide benden bahsedelim. edirneden okuduğum zamanlar (şehir diye bahsettiğim yer edirne ve evet gerçek isimler ve gercek şehir isimleri kullanıyorum.bu hikayede bahsettiğim her isim gerçek) anaokulunu da aynı okulda bitirmiştim neyse.1.sınıfa geçtiğimde ağlıyordum beyler. annemden ayrı olmak beni ağlatıyordu. bilmem belki anneme çok bağlı olduğum içindir.ama annemi utandırmamak için ağlamamı susturmak zorunda kaldım ve sınıfa gectim. herkes benimle yaşıttı.bu beni hem üzüyor hemde mutlu yapıyordu. sınıfa geçip birinin yanının boş olduğu bir yere oturdum. dediğim gibi her zaman uslu cocuktum. hiç yaramazlık yapmazdım. etrafımdakiler de öyleydi. heralde yeni arkadaşlarla veya yabancılarla aynı yerde durdukları içindir.

yanına oturduğum cocuğun adı oğuzhandı. cidden 1-2.sınıflarda takıldığım en hakiki cocuktu. tanıdığım en fiyakalı bir çocuktu. sanırım onunla merhabalaşmamıştım.ya unutmuştum yada utanmıştım.1-2 dakika sonra bana "selam" dedi.

"Selam"
-selam
"adın ne"
-tamerk
"ben de oğuzhan"

bu sırada naptığını hatırlamıyorum cünkü aradan cidden uzun zaman geçti