1. 1.
    0
    arkadaşım öldüğünde annesi öyle bir ağlamış feryat etmişti ki hala aklımdan çıkmaz . bayram günleri evlerinin önünden geçemeyiz , aklına gelmesin diye tabi hiç çıkıyomu aklından orasıda meçhul. ve evet cevremde kimse yok benimde doğru düzgün , kısa bir süre önce ölmeyi , intihar etmeyi düşünmedim değil ama sonra aklıma annem geldi. o acıyı ona yaşatacak kadar bencil olamadım olamamda.. ölü gibi yaşamayı göze aldım. artık hiç birşeyden zevk almayan, hayatın tadını çıkarmayı geçtim öyle bir şeyin olmadığını kabul eden biriyim. yapcak bişey yok.. keşke biraz bencil olabilsem ama işte..
    ···
   tümünü göster