hayatımı siken tüm aile bireylerimin

şimdi anlatıcağım kısımlarda annem pek yok çünkü ne beni arar sorardı ne yanıma gelirdi ne beni almak isterdi çok uzun süre hayatımda onun yokluğunu yaşadım , bir çocuk için hele bu kadar küçük bi çocuk için bunun ne kadar zor olduğunu anlarsınız panpalar gerçekten çok zordu.. babam aşırı işkolikti her gün her gece toplantıları olurdu yani babamla büyüdüğümü söylesem o da pek doğru olmaz daha çok hep evdeki bakıcılar büyütmüştür beni ve behçet abim..
babamın işine düşkün olduğu kadar bende babama düşkündüm neden bilmiyorum ama sanki aşıktım amk. 7-8 yaşlarındayken ben hep iş için yurtdışına çıkar belki 3 ay gelmezdi.. her gün arar dururdum ona fıkra anlattırırdım vay amk zaman nasıl geçmiş ya... resimleri vardı odamda onlara sarılıp uyurdum her gece abimse o zamanlar yavaştan ergenliğe giriyo iyice rebel olucak çıkıcak başımıza amk. rusyadan dönmüştü 2 ay sonunda tabi ben safım amk sırf iş sanıyorum ulan o kadar özlemişim havaalanına kadar gelmişim gördüğüm an koşa koşa sarıldım amk herif resmen itti beni lan.. o an çok canım yanmıştı lan ağlamaklı olup ağlayamamk nasıl bilirsiniz tam öyleydim amk.. benim daha işim var diyip farklı bi arabaya atlayıp gitmişti amk bende behçet abiyle geri dönmüştüm ama babamın saati bendeydi yol boyunca onu koluma takıp ağlamıştım amk..