hayatımı siken tüm aile bireylerimin

neyse her gün aynı olaylar kavgalar onlar bunlar o kadar kötü ebeveynlerdiki benim gözümün önünde küfürler şiddet herşey vardı amk insan bi düşünür bu çocuk daha 5 yaşında der dimi lan.. herkes 5 yaşında annesi babası ona sarıldığında onlardan sıkılıp ağlarken ben onların kokusunu özlüyodum.. o kadar zor ki beyler hala etkileniyorum amk gözlerim doldu yine.. babam dünyanın en sert babasıydı ama beni severdi , annem pek sevmezdi yani hiç bi zaman ne yapsamda gibine takmamıştır. neyse dediğim gibi hep aynı olaylar en sonunda ben 6 yaşındayken boşanmaya karar verdiler bide gelmişler bana soruyolar amk boşanalım mı etkilenir misin diye.. ulan amın evlatları hayatımı gibmişsiniz daha ne etkilenicem lan.. neyse bunlar boşandı abim teselli ederdi en sonunda kurtulduk kavgalarından neşelen biraz falan derdi ve hoşuma gitmişti bu kurtulmuştum ama aslında biz öyle sanıyoduk sadece boşanmalarına rağmen hiçbir zaman huzur bulamadım ben beyler çünkü boşandıkları halde kavga ediyolardı amk.. ben babamla kalmaya başlamıştım çünkü çok imkanı vardı ve babamın beni sevdiğini hissediyordum abimle birlikte babamda kalıyorduk. annem bu yüzden beni hiç sevmiyor belkide bilmiyorum.. babam çok sertti çok dayağını yemişimdir ama sevgisini belli etmeden severdi. mesela bir kere ben uyuyo taklidi yapıyodum babamı korkutmak için 6 yaşında falanken babam gelip yanıma beni öpüp kokladı amk. o kadar mutlu oldumki o an dakikalarca uyuyomuş taklidi yaptım ve öyle uyuyakalmıştım herhalde.. bunu 2-3 ay yapmaya devam ettim hep uyuyo taklidi yapardım ve babam hep gelir beni severdi o zamanlar işte babamı herşeye rağmen çok sevmeye başlamıştım çünkü benim her zaman ihtiyacım olan şeydi sevgii...