lise sonda fahişeyle yaşadığım yasak aşk

(hikaye bir kere gerçek amk, yalan olsaydı böyle iğrenç bir şeyi nasıl benden anlatmamı bekliyorsunuz amk ? . inanmayan olursa pm'den , kanıtlarla anlatayım. neyse devam ediyorum)

esin: bedenim her gün üşüyordu, ertesi gün dayanamadım. marketten aldığım jiletle bileklerimi kesmeye karar verdim...

banyoya gittim, ilk önce saçlarıma baktım... uzun, gür saçlarım ne hale gelmişti. ağlıyorlardı, inadına bana isyan ediyorlardı neden senin pis vücudunun bir parçasıyız diye. dayanamadım, aynanın karşısına geçtim, makasla boynumun bitişine kadar bütün saçlarımı kestim. belime kadar gelen saçlarımı kestim. bir çırpıda... her saç telimde bir acı vardı sanki... gözlerimden yağmur tanesi gibi gözyaşları dökülüyordu... benim değildi aynaya baktığımda bu yüz... kısa saçlarımla kendimi tanıyamıyordum, ne kadar zayıflamıştım...

jileti aldım, duvara karşı filminden öğrendiğim bir şey vardı. eğer yatay kesersen hayatta kalırsın, dikine kesersen ölürsün diye... ben de dikine kesiyordum bileklerimi... tam kesecekken kardeşim çağırdı ablaaa, su getirir misin ? diye...

o an sanki haykırırmışçasına tüm içimi boşaltacak şekilde ağlamaya başladım. şimdi öleyim mi ben ? eğer ölürsem kardeşim ne olacak ? benim bu hayattaki tek varlığım kardeşim, onun için de ben... eğer onu bırakıp gidersem nasıl rahat rahat uyuyacağım toprağın altında ? jileti olduğu gibi yere bıraktım ve elimde bir bardak su ile, kardeşimin yanına gittim.