gelin lan dertleşelimmmmm

ülke ülke liman liman geziyor. bir sürü anısı vardır denizde. bir denizcinin bir de avcının anıları bitmez derler. aynen öyle ben 14 yaşıma kadar babamın denzcilik anılarını dinledim her pazar kahvaltısında. 14 yaşımdayken bitti bütün hikayeler :D babam kaptanken annem ile evleniyor. ablam doğuyor. ablam 4 yaşındayken gemisi batıyor. mürettebat sandala çıkıyor falan. yakındalrdaki bir gemi yardım ediyor bunlara herkesi alıyorlar güverteye en son babamın botu kalıyor. denizclikte şöyle bir olay var. ticari bir gemi batan gemiye yardım etmek zorunda ama herkesi kurtarmak zorunda değil. fırtınanın ortasındayken bir kişiyi daha kurtarıcam diyip bütün mürettabatını tehlikeye atamaz. bu yüzden babamı bırakmaya karar veriyorlar. babam öylece kalakalıyor. gemi yavaş yavşa uzaklaşıyor. o ara ablamın falan sesini duyduğunu söylüyor hep baba nolur gel diye falan. tam o ara bişey oluyor o vazgeçen gemi geri dönüyor babamı almaya. fırtınanın ortasında en fazla 1 saat daha dayanırım diyordu bana hep. sonradan öğreniyor ki kendi gemisini mürettabatı kaptanı tehdit bile etmiş bizim kaptanı kurtaracan diye. herif geri dönüyor. bir atıyopr halat olmuyor iki atıyor olmuyor sonuncusunda artık bu son diyip atıyorlar öyle yakalayıp kurtuluyor. tabi bu arada haberlerde geminin adı var bu gemi battı diye. annemler de geminin adını bildiklerinden evde feryatlar figanlar. şükrü ( babamın adı) öldü falan ddiye.