gerçek bir cin hikayesi anlatmak istedim

hiç bişey olmadı. bakın yemin ediyorum size gerçek hikaye anlatıyorum, öyle gerilimi falan gereksiz arttırmicam ki ilerleyen entry lerde gerilimi göreceksiniz. neyse onu yazıyorum. o gece hiç bişey olmadı. 1 saate elektrikler geldi, tv falan açtım takıldım, uyudum uyanım. dersanenin son günlerine yaklaşıyoduk, bu olayın ardından cin çağırma etkinliklerine falan katılmadım. uzak durdum. dersanenin son 3-4 gününe geldik, bunlar gene aklıma soktu hadi çağıralım da çağıralım bi daha ne zaman görüşücez son zamanlarımız bilmem ne iyi hadi tamam dedim aq çağıralım. son ders oldu yine aynı o sınıfta toplandık. bu sefer bi lavuk gelmiş, çocuk imam hatip te oturuyomuş o çağıracakmış. bu kim dedim aq ne ayak imam hatip de okuyo diye daha mı uzman yani daha mı iyi çağırıyo. bizimkilerin arkadaşıymış onlar da çağırıyomuş sık sık. herif bide nihat hatipoğlu havalarında aq duğum oğlunu sanırsın ki oxford dan geliyo. ben işte iyi bilirim, aslında böyle çağrılmaz uzun bi duası ve yapılması gerekenler vardır, bu yaptığımız tehlikeli olanı bu çağırdıklarınızdan ifritler, iblisin askeri yani şeytanlar da gelebilir baştan uyariyim zütünüz yiyosa yapalım falan dedi, aq duğum oğlu dedim içimden seninki yiyo da bizimki mi yemicek. daha çok gaza geldim. bana dedim sevmediklerini söyledikleri halde kaldım sen ne anlatıyon aq hadi çağıralım dedim. başladı çağırmaya. aynı usül, fatiha ve amin demiyor. gönderirken diyecek.