duyduğunuz en acı laflar neydi beyler

kardeşim yaklaşık 2.5 3 yıldır pgibolojik tedavi görüyor. çocukluk arkadaşlarından biri ve kız arkadaşı kardeşime büyük kazık attı sonra çocuk bir türlü toparlayamadı. hatta olay pgibolojik olarak başlayıp fiziksel belirtilerin ortaya çıkmasına kadar ilerledi. aradan zaman geçti ben üniversiteye başlamıştım o sıra. sonra yaz tatili olup eve geldiğim günlerden birinde kardeşimle çok ağır tartıştık(1 yaş küçük). adam bana " biz senle yapamıyoruz olmuyor uyuşamıyoruz benle konuşma gibtir git hayatımdan" dedi. bu duyduklarımın yeterince ağır olduğunu sanıyordum. kalktım hiç bir şey demeden valizimi hazırlamaya başladım. o sırada babam girdi odadan içeri kardeşimi de kolundan yakalamış karşılıklı oturtup konuşcaz artık. neyse başladım ben konuşmaya ama yutkunamıyorum sözde söylediği ağır gelmişti. gözlerimden yaşlar süzüle süzüle sitem ettim hatalı olduğunu söyledim adam bana "yıllardır pgiboloklara gidiyorum antidepresanlarla yaşıyorum çünkü çocukluğumdan beri senin gölgende yaşadım. sen iyi top oynadın be oynayamadım, kız arkdaşların oldu benim ilk sevgilim lise son sınıfta oldu, ne söylesem doğrusunu söyleyip ağzıma tıktın, hep en çok sen sevildin. ben senin yüzünden hasta olmuşum abi doktorum öyle söylüyor. ama ben sen vicdan yapma diye eski sevgilimle eski arkadaşımın neden olduğunu söyledim. beni sen bu hale getirmişsin" dedi.

hayatımda bu kadar canımın yandığı kendimi bu kadar kötü hissettiğim tek bir an bile olmadı. o günden sonra her hareketime dikkat ettim kardeşime karşı. artık aramız çok iyi ama onun sosyal fobisi geçmedi. hala ilaçlarla yaşıyor. ben bu azaptan hiç kurtulamıycam. istemeden de olsa öz kardeşimin şu hayatta en çok sevdiğim kişinin hayatını mahvettim ben