1. 151.
    +1
    mustafa'ya baktım, bana baktı ve kafa sallarcasına bir işaret yaptı.

    derhal çıktık evden. kapıyı hızlıca çekerek.

    kış saati hesabı, hava erken kararıyordu.

    tam ikindi vakti diyebiliriz. hafiften karanlık çöküyordu.

    apartmana adımı attık.

    sensörler yanmıyordu, ileri-geri yaptım.

    yanmadı.

    mıstığa: "dıbına koyim ya, dıbına koyim noluyo!" dediğimi hatırlıyorum.

    mıstık çakmak yaktı "düş arkama" diyerek basamakları inmeye başladı.

    korkudan ölecek gibiydim, kalbimin atışları adeta bateri gibiydi.

    ilk katı iniverdik...

    önümüzde 2 kat daha vardı...

    • **
    ···
   tümünü göster