karşı komşum bir hayat kadını

Dadaşlar işaret almışçasına aynı anda harekete geçti, okuduğum bir kitapta aborjinler de bir kanguruya saldırırken hiç konuşmadan aynı anda harekete geçebiliyordu. Uzun süredir birlikte çalıştıklarını düşündüm yumrukları karnıma doğru yol alırken.

Bir yumruğu tarif etmem gerekirse size, ki inanın böyle bir şey neden gerekli olsun bilmiyorum, vücuda çarptıktan sonra sanki yumruğun silueti bir süre daha yol almaya devam ediyor içerde ve belli bir mesafeyi kat ettikten sonra acıya dönüşüyor. Kısa zaman sonra tekmelerin de aynı mekanizmayla çalıştığını türk eğitim sisteminin yoksun olduğu kalitede pratik bir eğitimle öğrettiler.

Bütün bunlar olup biterken zeynep’in yüzündeki zafer ifadesini seçebiliyordum yüzümü koruduğum parmaklarımın arasından. Kıyafetleri yas tutuyordu benim için, bedeni ise fikri’nin ona doğru attığı her adımda zevkten titriyordu. Yorgunluktan olacak bir ara soluklanmak üzere durakladı eğitmenlerim, böylece fikri ve zeynep’i daha net izleyebildim.

Fikri’nin yanağını okşadığı tarafa doğru eğmişti boynunu Zeynep, tatlı tatlı fısıldaşıyorlardı. Bütün bu olayların benim dayak yemem için kurgulandığı geçti içimden, böylesine önemli bir adam olma ihtimalim için bile bir o kadar daha dayak yerdim. içimden geçen bu dileği duymuş olacak ki warrior’lar sadakatle devam ettiler yarım bıraktıkları işe.