öcülü böcülü hikaye

çıktım kapıya dış kapıya baktım bizim komşu melahat teyze -oğlum hosgeldiniz. ailenlemi geldin dedi yok dedim melahat teyze arkadaslarla geldik dedim ne güzel dedi evladım senden bişey ricam edicem dedi buyur teyzecim dedim. benim oğlan mehmet bayadır bi içine kapandı dedi odasından cıkmıyor. haliyle fazlada arkadası yok dedi gelip onu çağırsan onuda alsan beraber takılsanız dedi -bende acıdım kadının o haline yüzü resmen bembeyazdı mehmetide kücüklüğümden tanırım küçüklen coksosyal bi çocuktu ama liseden sonra bayaa içine kapanmıstı intihara falan yeltenmiş hatta- melahat teyzeye acıdım istemsiz bi şekilde kabul ettim içeri geri girdim bizim binlere cocuklar ben bi arkadası alıp geliyorum dedim bunlar ne arkadası kim falan filan derken cıktım evden melahat teyzeyle onlara doğru yürüyoruz aramızda 5-6 ev var bakıyorum etrafa evlerin hepsinde inşaat var havada kararmış biraz sordum melahat teyze hayırdır bu evler neden hep inşaat geçen yaz insanlar oturuyodu dedim evladım herkes taşındı nerdeyse dedi neden dedim bilmiyorum dedi ama yalan söylediğini anlamıştım biliyodu sebebini söylemek istemiyo benim içime kötü bi his doğdu arkaümden terler akmaya basladı bide o soğukta amk kış herneyse geldik bunlara kocasına selam verdim herif takmadı meğer herife inme inmiş tekerlekli sandalyeye mahkum olmus cok üzüldüm o sıra mehmetin odasına cıktım caldım kapısını açtı ... pisman oldum keske calmasaydım melahat teyzeyede hayır deseydim kafamı gibiym...