meksikada hapishane günlerimi anlatıyorum capsli

vardık bununla kıyıya görünürde kimse yoktu kıyıda klübe gibi bir yer vardı botları kiraladığımız yer de oradaydı jelena sessizce onu takip etmemi söyledi vardık baktık pencereden kimse yoktu, ne klübede ne çevresinde ne de bulunduğumuz alanda tek bir kişi yoktu, biz orada aramayı sürdürürken adada önce silah sesleri ardından çığlıklar koptu ben hemen tekrar adaya dönmeye bota atlıyorken jelena durdurdu çabuk gel peşimden dedi koşmaya başladı koşarak arabaların olduğu yere gittik bu döşemenin altından sahte bir plaka çıkardı hemen değiştirdik geldiğimiz plakayı bu şoför koltuğuna geçti ben de yanına oturdum tekrar culiacana doğru son gaz gitmeye başladık, bir beş dakika kadar hiçbirşey konuşmadan sadece yola odaklandık sonra ben kafamı toplayıp neler oluyor dedim, jelena ağlamaya başladı deli gibi ağlıyordu bir yandan son sürat gazlıyor bir yandan ağlıyordu noluyor jelena dedim, kenara çekti, indi arabadan bağıra bağıra ağlamaya başladı ben sadece bakıyorum buna indim arabadan, omzuna dokunacaktım bağırdı dokunma bana diye, sanırım sinir krizi geçiriyor dedim kendi kendime, bu barettayı kafasına dayadı hepsi öldü diyordu, los zetas adadaki herkesi öldürdü diyordu, dur dedim jelena sakın yapma, hepsi öldü kardeşimi öldürenler adadakileri de öldürdü diyordu, ne dediği umrumda değildi kafasına dayamış barettayı hep aynı şeyleri söylüyordu, kafasında silah öldürdüler hepsi öldü diyordu, donmuştum sadece bakıyordum