1. 1.
    -1
    Benim okumam yazmam da yok.
    Ona mektup yazdıracak birini
    arıyordum. Zeynep Hala “benim
    torun yazar” demişti. Onun için
    geldim. Yazarsın değil mi Canım?
    -Tabi yazarım abla… O zaman
    ceketinin cebinden katlanmış bir
    kağıt ve zarf çıkardı. Bana uzattı.
    -Al… Kağıt ve zarfı aldım.
    -Bu da kalem… Onu da aldım. Göz
    göze geldik. Çok güzel ve sevimli
    bir yüzü vardı. Düzgün kaşlar,
    simsiyah bir çift göz. Parlak bir
    ten.. Çok hoştu… Başımı eğdim. -
    Başlayalım mı? Dedi.
    -Evet. -Ben söyleyeceğim sen
    yazacaksın.
    -Tamam.
    -Nasıl başlasam? Hah, Canım
    Kocacığım… Seni çok özledim. Üç
    aydır yalnızım. Sen gittiğinden
    beri tadım tuzum kalmadı. Arada
    bir annemlere gidiyorum. Ama
    orada da tat bulamıyor, tekrar
    eve dönüyorum.
    ···
   tümünü göster