hatalarla dolu hayatımı anlatıyorum gelin

cemre'yle muhabettimiz söylediğim gibi facebook'Tan başladı. ben nasıl olsa buluşmam şart değil edasıyla rahat rahat kızla konuşuyordum. gel zaman git zaman birbirimize aşkım cicim demeye başladık. nasıl olsa pipimle düşündüğüm yegane senedeydim o sene. eh 7 erkekle aynı sınıfta olmak da bunda etkilidir ya neyse.

tam 4 ay sürdü bu evre. insanlara benim sevgilim var adı cemre demeye bile başlamıştım. ancak ufak bir sorun vardı. kızla bir kere bile buluşmamıştık. ne o ne de ben buna hazır değildik ama yine de olaya isim koymak ikimizi de cezbetmişti. ah o ergen beyinler.

teknik olarak kızsızlık baskısı üzerimden kalktığı için inanılmaz mutluydum. ama içerde bir yerlerde resmin beyazlıkları kendini belli ediyordu. buluşmak için konuşmalar başladığında ikimizde de ciddi soğumalar oldu. o da ben de sanki bunu istemiyor gibiydik. aslında hala işime geliyordu, ama insan olarak cemre'yi tanımak da istiyordum (hep istemişimdir).

derken bu perde, benim için; facebook'da bi çocukla öpüşen fotoğrafını koyduğu vakit kapandı. hiç bilememişimdir biliyor musunuz. daha sonra hayatıma girecek tüm kızlara cemre'den öyle ya da böyle söz etmişimdir, buluştuğumuz ve çıktığımız yalanını söyleyerek. ama hiç bilememişimdir ki acaba hikayenin sonunda aldatıldım demeli miyim.

bunun kararı zordur, bu hikaye bana 45 yaşında siber sitelerden sevgili yapan dayılara dahi saygı duymayı öğrettiği için zordur. kağıt üstünde senin olan biri ya hiç senin olmadıysa? o zaman başkası ona sahip olmaya kalktığında, sen ne hissetmelisindir?

kısa ama güzel bir tecrübeydi belki de cemre. en azından karşı cinsle mesajlaşmalarımı düzeltmiştir, hala yüz yüze nasıl davranacağını göstermese de.