hatalarla dolu hayatımı anlatıyorum gelin

dönüp arkama bakmalarım çoktur benim, ama bu anlatacağım up uzun hikayenin sonunda şuan neden ağladığımı anlattığım sırada neden sonuç ilişkisine bağlanabilecek. neden hikayeyi anlatırken isimleri bile değiştirmek istemediğimi, neden benle aynı şeyleri hissedip biraz olsun beni anlamanızı istediğimi.

dönüp baktığımda tam da şuan; hayatımın ilk 13 senesiyle ilgili en güzel anıların nerede deseler, en yakın arakdaşlığımızın başladığı ve benim oks'yi bin ettiğim o harika 2.döneme denk gelir. harika 6 aya.

şubat ayı ve okul yeni açılmış. ve biz yine sabah yarı uyanık yan yana oturuyoruz. psp'mden hayalet sevgilim başlıklı çocuk şarkısını dinliyorum. eve gittiğimde açtığım roger waters'tan da, john lennon'dan da çok uzaklardayım. peki neden? çünkü ben safım. saf.
ya onun öğrettiği şarkılar benim psp'mde belirirse, ya herşeyi anlarsa. ya artık arkadaşlığımız biterse. ben en iyisi onun yanında rap pop dinliyim. hiçbirşey belli etmiyeyim. çünkü bu arkadaşlık bile benim için çok yeterli. zaten sırf bu yüzden sonra herkese 6. 7. sınıfta ''ben nil'i seviyorum, merve de kimmiş'' dememiş miydim.

silik olmak zordur, içinde bir yerde silik olmak istemezken silik olmak daha da zor.