karşı komşum bir hayat kadını

düzene sokmuştu kahpe beni. onu düşüncelerimde kahpe diye anmak bir anlık utanç yaşattıysa da alışıyordum artık. bende bu var bir de beyler, bakın mesela birisine karşı benden beklemediği bir hareket yapınca, değişik bir utanç geliyor. akrabaların yanında konuşamam bu yüzden mesela, sen nerden öğrendin lan bunları, şeklinde küçümseyici bir tepkiden korkuyorum muhtemelen. saçma olan taraf ise kendime karşı bile utanıyorum işte kimi zaman.

- tanıştırayım, fulya.

elimi uzattım bu haddinden rahat kıza. mini şortuyla bacak bacak üstüne atmış ve uylukları haddinden fazla açılmıştı. üstünde sütyensiz şekilde giydiği yıpranmış bluz ise, eh, sofrayı şenlendiriyordu. fakat bir azgınlık içinde değildim, dünkü öpücük içimdeki tüm şehveti alıp zütürmüş gibiydi.