1. 176.
    +4
    ağır ağır çıkarmaya başladım gömleği. fark etti hareketlerimdeki yavaşlığı, dobra ya, ses etmeden duramadı.

    - oğlum bak, ben huuryum, benden mi utanıyorsun?

    ne diyeyim, haklıydı. çıkardım hızla pantolonu da kaldım baksırla, öyle aptal aptal dikildim karşısında.

    - gitsene oğlum banyoya, aa aptala bak.

    arkamı döndüm ağır ağır giderken arkamdan bir kıpırtı geldi ve akabinde kafama zeynep'in az önce sarındığı havlu çarptı.

    - havlusuz olur mu benim aptal oğlum...

    yutkundum. zeynep arkamda anadan doğma şekilde çıplaktı. banyoyla zeynep arasında çakılakalmıştım kelimenin tam anlamıyla, beynimde filler tepişiyordu.

    - acele et, hadi.

    nereye zeynep? yanına mı çağırıyorsun... yapamadım dostlar. banyoya koştum.
    ···
   tümünü göster