kıyameti tüm dehşetiyle anlatıyorum gelin

kalbim kin ve nefretle dolmuş gözlerim kötülükten başka bişey görmüyordu. artık deccalin büyük ordusuna bende katılmıştım. tüm müslümanlar benim gibi orda deccale iman etmişti. o sırada yine kayıttan ezan sesini açmışlardi. deccal ezan sesini duyar duymaz kulaklarini kapadi yerlere yatti. ve bizlerden yakındaki camiiyi yakmamizi istedi. yüzlerce mü'min karşımızda duruyodu camiiyi yıkamazsiniz diye. deccal tekrar emretti derhal yıkın o camiiyi.

insanlar akın akın camiiyi yıkmaya gidiyodu bende dahil. karşımdaki müslüman insanlari eze eze geçiyorum. onları yumruklarımla yenmeye çalısıyorum taa ki karşımda babamı görünceye kadar. o insanlarin arasinda babama sariliyorum annem nerde diyorum. annen öldü derhal bizimle ol yoksa seni öldürmem gerekir dedi. beynimden vurulmuşa döndüm. baba ben senin oglunum diye yalvariyorum. o sırada bir kafir gelip babamin sırtına saplıyor kör bıçagı. deccal yanıma gelip sana o camiiyi yıkmanı söylemiştim diye ikaz ediyor. ardından ağlamayı bırakıp caminin içine girip her tarafı dagıtıyorum. peki beynimdeki sorular neden dagılmıyor diye isyan ediyorum.

artık gidecek bir evimde yok. yiyecek bir şeyde. aç susuz dolaşıyom boş sokaklarda. ertesi gün normal bir güne uyanmak için yalvarıyorum tanrı diye ilah edindigim deccale. bişeyler ters gidiyo işte. sokakta gördügüm her kadına tecavüz ediyorum. marketleri yagmalıyorum. arada sırada küçük depremler oluyor. bunların birer uyarı oldugunu bilmeden küfrediyorum herşeye. eski hayatimi özledim babamı annemi arkadaşlarımı sözlügü liselileri özledim. her çıktıgım kızın ırzına geçtigim geliyor aklıma üzülmüyorum. hayat güllük gülistanlık sanıyodum hep. gelişi güzel büyür ölürdük sanıyorum sagopa misali..