son 5 yılımı anlatıyorum beyler

onunla çok güzel şeyler yaşadık okul köşelerinde her tenefüs zili çalınca bir heyecanla ilk biz çıkardık, okulun içinde sanki bir birimizi tanımıyor gibi elele bile tutuşmazdık duygularımız saf ve temizdi. bahçeye çıkınca el ele tutuşmak bile çok mutlu ediyordu bizi, aslında onun benim gibi birini sevmesine hiç gerek yoktu. çünkü ben ona birşey veremiyordum, yani sevgi dediğin nedir ki bi yere kadar ama o bana her şeyi veriyordu, sevgi, motivasyon, gerektiğinde bir arkadaş, gerektiğinde bir sevgili yani onun çok rolü vardı benim hayatımda ama ben kendime bir türlü rol bulamadım. her zaman bana karşı gülüyordu. bu basit bir şey gibi geliyor ama bir insan her zaman güler mi? yani o yüzünde ki tatlı tebessüm nasıl bir şeydir yok olmuyor, her zaman bana karşı sıcakcık ama başkalarına karşı bir mesafeli işte bu beni ona aşık eden şey oldu