bakmak

Ne bakıyorsun lan ?’diye bir sesle irkildim. bunu bana diyen dokuz on yaşlarında denizden yeni çıkmış saçları ıslak ve neredeyse gözleri inanılmaz derecede şaşı olan çocuktu. ‘sana bakmıyorum ki ben dedim’ inanmadı…kör değiliz her halde bana bakıp gülüyorsun işte dedi. Bakmıyorum oğlum nereye baktığımı bilmiyor muyum ben dedim…koşa koşa gitti. arkasından baktım. sanırım karnı acıkmıştı annesinin yanına gidip aşırı gıcık hareketler yaparak belliki kadınında canını sıkıyordu. annesi eline kafasından az daha küçük ebatlarda bir ekmek verdi ve arasına sanırım biraz peynir birazda zeytin sıkıştırmıştı.sol elindeki ekmeği kemirirken, sağ elinde de ortadan ikiye bölünmüş salatalığını yiyordu.bir müddet kumda oynayan sakin çocuğu izledi. yanına sinsice yaklaşıp ufaklığında canını sıkacak şeyler söyledi. sakin cocuk ağlayarak gittikten sonra oyuncaklarına tekme attı. sonra olay yerinden ayrılmadan denize koşarak atlayan genç ergen dikkatini çekti bir müddet…sanırım ileride onun gibi bir mal olacağından pis pis sırıtarak sevindi.. sonra beni tekrar fark etti…yine geliyordu işte.ne yapacağımı bilemeden kafamı ters yöne çevirdim.. bana doğru yaklaşırken annesi şortundan yakalayıp deminki sakin çocuğa yaptığı ayılıktan dolayı ensesine birkaç tane patlattı.. annesinin elinden kurtulup kadına kum atmaya ve tükürmeye başladı…yeteri kadar gereksiz şey gördüğümü düşünerek müzik dinleyip biraz kestirmek istedim. kulaklığımı takıp gözlerimi yumduğum anda güneşimi kesen bir şey olduğunu fark edip gözlerimi açtım..o gelmişti…ve yattığım yerden o kadar çirkin görünüyordu ki..bir şeyler demeye çalışıyordu sanırım. kulaklığımı çıkarttım ve ‘ne var’ gibisinden gözümü kırpıp kafamı yana salladım.. bölüm sonu canavarı gibi duran insan yavrusunun manifestosuyla karşı karşıyaydım.. ve son hamleyi yapıp sözünü kullandı ; ‘ne bakıyorsun lan’.