gemide yaşadıklarımı anlatıyorum

Bu yağcınında kendi tercihi. Asla zorla olan bir şey değil. Dedi. ayrıca bunu gören ilk kişi sen değilsin ama hiç konuşmayan ve saygı gösteren tek kişisin diye ekledi.o anda benim için bazı taşlar yerine oturmaya başlamıştı. saygı göstermek bu kadar önemli miydi? Belki de en büyük hatamız bu değil miydi? Ön yargıyla yaklaşmak insanlara.. işin aslı kendim de biliyordum ki bu olayları korktuğum için kimseye söyleyememiştim. Çarkçı bundan sonra hiç konuşmadı. ikimizde denizi seyretmeye başlamıştık.ta ki küçük bir çocuğun oyuncağını elinden alınca feryad etmesi gibi çalan alarmın sesi duyulana kadar. seri adımlarla aşağıya indik. alarm manevra için çalıyordu. artık istikamet istanbuldu.yol boyunca düşünmeye bolca vaktim olacaktı. gemiden ayrılıp ayrılmama konusunda hala tereddütlerm vardı. çünkü karada ne iş yapacağımı bilmiyordum. ancak bu ortamda da çalışmaya içim razı olmuyordu. kendime istanbula varana kadar düşünme süresi verdim. istanbulda limana yanaştığımızda son kararı verecektim.