gemide yaşadıklarımı anlatıyorum

Makine dairesinden yukarı çıkmak istedim. başım öylesine dönmüştü ki kusmamak için kendimi zor tutuyordum. yavaş adımlarla kendimi kamarama attım. yatağa uzandım, kendimi yatağın bir baş ucunda bir ayak ucunda buluyordum. masanın üzerindeki herşey çoktan yere yuvarlanmıştı. lumbuzdan sızan su,çekilmiş sifon gibi artmaya başladı. buna bir çare yoktu. zaten o anda onu düşünemiyordum. aklımdaki tek düşünce fırtınanın ne zaman geçeceğiydi. belkide daha büyük bir gemide olsaydık,bu kadar etkilenmeyecektik.ama elimizdeki tek gemi buydu ve bu fırtınayı bu gemiyle atlatmak zorundaydık. işin aslı ben bir şey yapmıyordum. deniz beni fena şekilde tutmuştu. gözlerimi kapadım ve dua etmeye devam etim.bir kaç saat sonra, bizi yutacakmış gibi hırçın olan deniz, masum bir çocuk gibi durulmuştu.bu fırtınadan sonra kendime gelmem epey zaman aldı. benim kendime gelme sürecimde burgasa iyiden iyiye yaklaşmıştık.