gemide yaşadıklarımı anlatıyorum

Uykudan irkilerek uyandım. mutfaktan gelen tabak ve çatalların sesi kamarama kadar ulaşmıştı. gemi öyle sallanıyordu ki sanki lunaparkta binmekten korktuğum gondolun en ucuna oturmuş gibiydim. ayakta durmakta zorlanıyordum. korktuğum başıma mı gelmişti? Hemen kalkıp yukarı çıktım. tüm personel ayaklanmıştı. ekgibsiz herkes oradaydı. etrafta müthiş bir telaş vardı. herkes birbirine bağırıyor, panik halinde ortalıkta dolaşıyordu. kaptan ısrarla dalgaları geminin başından almamız gerekiğini söylüyordu.o anlarda ölümün soğuk nefesini ensemde hissediyordum. burgasa ulaşamayacağımızı düşünüyordum. kimse bana bir şey demiyor,ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. adeta dingilden fırlamış bir tekerlek gibi ortada geziniyordum. makine dairesine indim. yukarıya göre daha az sallanııyordu, ancak bir yere tutunmadan ayakta durmak gerçekten çok zordu. fırtına hiç geçmeyecek gibi daha da şiddetleniyordu. hiçkimsenin elinden bir şey gelmiyor, sadece dua etmekle yetiniyorduk.