cok güzel bir amlı hikayesi anlatiyorum

diye devam etti o seans. çok geçmeden pgibologum yine konuyu değiştirmişti.
pgibologum benden bir şeyler saklıyordu artık emindim. üzerini örtmeye çalışıyordu sanki Oğuz konusunun. tanıştığımızı söylediğimde ise şaşkınlıktan daha ziyade, normal karşılar bir tavrı vardı sakin görünmeye çalışmıştı.

ama emin olduğum bir şey daha vardı. o da pgibologumdan bana herhangi bi bilgi çıkmayacağı.. oysa ben yalnızca merak ediyordum. tanışmış olmamız bir gariplikken, Oğuz’un üzerimdeki baskın bakışları ayrı bir gariplik doğurmuştu.

dahası Buket ondan hoşlanırken, beni tanıştırdığına pişman olmuştu kız. ve bir şey daha vardı, Buket tanıştırmamıştı bizi aslında. Oğuz oradan geçiyordu, ya da kafeye tek gelecekti bizi görünce yanımıza gelmişti…

sorular niyeyse aklımda dönüp duruyor, huzursuzluğumu dizginlemekte güçlük çekiyordum.
paranoyakça düşünüyordum hatta. sanki her yerde her durumda izleniyormuşum gibime geliyordu.

birkaç gün sonra Nuray aradı beni.