cok güzel bir amlı hikayesi anlatiyorum

‘evet hastasıydım benzetmiyorsun’ dedi. ‘iyi görünüyorsun’ demiştim boş bulunup. teşekkür etti.
ama gerçekten iyi görünüyordu. sorunu her neydi bilmiyorum ama kendini toparlamışa benziyordu. saç ve sakalı bakımlıydı ve göz altlarındaki morluk kaybolmuştu.
yüzünü de görünüşünü de unutmamıştım çünkü hayli ürkmüş ve meraklanmıştım halinden.

Buket duruma şaşırmıştı ‘aa işte dünya küçük canım’ muhabbeti yapıyor, Oğuz’a doğru kaykılıyordu. ama duruma en çok şaşıran bendim. böyle bi tesadüfün nasıl olabildiğini düşünüyordum. Oğuz’a baktığım da ise onda herhangi bir şaşırma mimiği olmamıştı.

Buket sürekli okul ve derslerle ilgili konular açıyor, bölümlerimizden, seminerlerden söz ediyor, Oğuz’u yakalayabilmişken muhabbeti ilerletmeyi hedefliyordu. hevesli ve heyecanlı tavırlarını kontrol altına alsa daha iyi olacaktı ama... istediği aradığı aşkı bulabileceğini düşünüyordu.

her ne sorulursa sorulsun, Oğuz sürekli bana bakıyordu. Buket konuşurken gözleri benim üzerime oluyor, Buket lafını bitirdiği anda bana yöneliyordu. göz teması kurarken yüzümü incelediğini de görüyordum. ben konuşurken bile ürküyordum onun böyle bakmasından. o pek konuşmuyor, konuşması gerektiğinde kısa cümlelerle lafını bitiriyor, Buket’in her söylediği şeye de bir kulp buluyordu